Het vóórkomen van trauma

Als energie stokt of stagneert, niet vanzelf wil stromen, is dat een symptoom van eerder trauma, in de letterlijke Griekse betekenis: een verwonding. Alle lichamen reageren op verwonding door er actie tegen in te stellen, ter bescherming en heling. En daarmee de energie van het voortbestaan van het geheel, tijdelijk op te offeren voor het helen van het gewonde deel, we zijn even overweldigd en moeten overleven.

Maar wat nou als dat tijdelijke permanent wordt, omdat het gewonde deel niet heelt? Dan spreken we van littekens: verhardingen of stollingen op de plek waar ooit de wond zat. Waar de energie net even wat minder soepel doorheen loopt of zelfs omheen moet stromen. Fysiek en psychisch. Zoals bomen om een steen heen groeien en wij om onze angsten heenlopen of onszelf en anderen wijs maken dat iets niet kan.

Elk lichaam, elk persoon, elke organisatie, elk land en wij als mensheid, kent en kennen die littekens. We hebben ze allemaal. Maar zien we ze ook bij de ander? En weten we welke impact ze hebben op die ander en op de relatie die we onderling hebben? Trauma voorkomen is grotendeels onbegonnen werk: geen kind, geen organisatie wordt ongeschonden groot; we overschatten ons menselijk vermogen om niet overweldigd te worden.

Ons werk is dus niet gericht op het voorkomen van trauma, maar wel degelijk op het vóórkomen van trauma: het bewustzijn te helpen creëren dat wat ons belemmert mogelijk ‘oud zeer’ is, zowel persoonlijk als collectief. Dat de oude angst van de organisatie om failliet te gaan, niet realistisch is, maar wel verlammend werkt op al het nieuwe potentieel. Wij gaan op zoek naar welke gezonde respons passend is bij dat oude zeer, om zo het littekenweefsel ‘weg te werken’ en heel wording te bevorderen.

Deze film is een aanrader voor wie de ogen durft te openen voor de impact die ieders persoonlijke en onze collectieve trauma’s op onze levens heeft, zowel zakelijk als privé.